مبنای تعهدی تعدیل شده و مبنای نقدی تعدیل شده، فرض تعهدی یکی از اساسی ترین و مهم ترین مفروضات در حسابداری می باشد. گسترش حسابداری به میزان بسیار زیاد وابسته به این فرض می باشد.
طبق فرض تعهدی درآمدها به محض تحقق و هزینه ها نیز به محض تحمیل ، بدون در نظر گرفتن زمان دریافت و پرداخت وجه نقد، شناسایی و ثبت می شوند. در حسابداری به جای عبارت فرض تعهدی از مبنای تعدی استفاده می شود. مبنای تعهدی تعدیل شده روشی است که هزینه ها در هنگام تحمیل، شناسایی و درج می شوند. اما مبنای نقدی تعدیل شده یک روش حسابداری است که که شباهت بسیاری به حسابداری نقدی دارد. فرقی که بین مبنای نقدی با مبنای نقدی تعدیل شده دارد، در چگونگی شناسایی و ثبت هزینه هاست.
ثبت درآمدها در مبنای تعهدی تعدیل شده
- گروه اول درآمدهای در دسترس و قابل اندازه گیری می باشند. این نوع از درآمدها توسط حسابداری تعهدی شناسایی و در دفاتر حسابداری ثبت می شوند.
- گروه دوم درآمدهای غیر قابل دسترس و غیر قابل اندازه گیری می باشند، در نتیجه شناسایی آنها سخت است. در ضمن وصول آنها نیز بعد از شناسایی در بلندمدت اتفاق می افتد.
شباهت ها و تفاوت های مبنای تعهدی تعدیل شده و مبنای نیمه تعهدی
از تفاوت های میان این دو چگونگی شناسایی و ثبت درآمدهاست. در حسابداری نیمه تعهدی درآمدها فقط هنگامی ثبت می شوند که به صورت وجه نقد دریافت شده باشند اما در حسسابداری تعهدی تعدیل شده، برخی از درآمدها در هنگام دریافت وجه نقد و برخی دیگر در زمان تحصیل شناسایی و ثبت می شوند. از شباهت های این دو می توان گفت مبنای حسابداری هزینه ها بر اساس مبنای تعهدی و در هنگام ایجاد و یا تحمیل ، شناسایی و ثبت می شوند.
نتیجه پایانی
با توجه به توضیحات بالا، مبنای تعهدی در برابر مبنای نقدی قرار می گیرد. بر اساس مبنای نقدی هر دریافت وجهی بوسیله سازمان که از طرف صاحبان شرکت نباشد به عنوان درآمد و نیز هر پرداختی وجهی که به وسیله شرکت به افرادی به جز صاحبان شرکت انجام شود، به عنوان هزینه تلقی می گردد.
